Mijn witte paard is al jaren dood, en mijn ooit zo mooi glimmende harnas hangt nu te roesten in de schuur. De jonkvrouw die ik ooit uit haar Ivoren Toren redde zette me na jaren gewapende vrede uit mijn eigen kasteel, en sindsdien reis ik als ridder te voet door het leven. Met beide voeten op de vloer heb ik een beter zicht op de wereld dan vanaf de rug van mijn paard, en is per saldo de reis op zich al mooi. Maar ik mis een gezellin, zo tussen de 55 en 65 jaar oud. Schrijf me een briefje, stuur het met je beste postduif en wie weet of we samen de reis gaan voortzetten.

BRIEF ONDER NUMMER 1519